۱۳۹۰ بهمن ۲۴, دوشنبه

پیوند دادن بهار ایرانی به بهار عربی با حضور در تظاهرات 25 بهمن سالگرد حبس رهبران جنبش سبز



طیف ها و گروه های گسترده ای از اپوزیسیون ایران، مردم را برای حضور در راهپیمایی اعتراضی 25 بهمن دعوت کرده اند. معترضان ایرانی امید دارند از این راه بتوانند بهار ایرانی را به بهار عربی پیوند دهند و کشورشان همچون شماری از کشورهای عربی در مسیر تغییر قرار دهند؛ اگر چه وضعیت امروز ایران با وضعیت کشورهایی که در سال گذشته در آن ها انقلاب روی داد یا هم اینک شاهد اعتراض های مردمی هستند تفاوت دارد و جنس اپوزیسیون نیز به گونه ای دیگر است.

این راهپیمایی در سالگرد تظاهراتی است که سال گذشته میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو تن از رهبران معترضان دعوت به برگزاری آن کردند. انگیزه سال گذشته هم حمایت از انقلاب های تونس و مصر بود؛ دو انقلابی که به بیش از 30 سال حکومت های زین العابدین بن علی و محمد حسنی مبارک پایان دادند.

تظاهرات 25 سال گذشته در ایران پرشور برگزار شد، اما همچون دیگر تظاهرات اعتراضی که پس از انتخابات ریاست جمهوری دوسال و نیم پیش شکل گرفت، توسط نیروهای انتظامی و امنیتی سرکوب شد. به گفته مخالفین حاصل سرکوب ها هم کشته شدن یک نفر به ضرب گلوله در تهران و دستگیری ده ها نفر بود. اما آن چه که برای حرکت اعتراضی ایران موسوم به "جنبس سبز" روی داد، حبس خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی بود . این دو نامزد معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری بیش از یک سال و نیم، حرکت اعتراضی در ایران را رهبری می کردند.

اکنون و در سالگرد آغاز حبس خانگی موسوی و کروبی، معترضان ایرانی قصد برگزاری راهپیمایی دارند.

فراخوان ها

سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در بیانیه ای، از دعوت به راهپیمایی روز 25 بهمن توسط شورای هماهنگی راه سبز امید برای "اعتراض به حبس و حصر کروبی و موسوی و خانم رهنورد و دیگر زندانیان سیاسی"، "وضعیت اسف بار اقتصادی"، "استبداد حاکم"، "مخالفت با تشدید تحریم های اقتصادی" و "خطر جنگ" صورت گرفته، اعلام حمایت کرد و تاکید کرد: "انتظار می رود حضور سبز مردم در خیابان ها بتواند پیام آور اصلاحاتی برای عبور کشورمان از وضعیت بحرانی کنونی در عرصه داخلی و خارجی باشد."

شورای هماهنگی راه سبز امید، پس از حبس خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، وظیفه هماهنگی اعتراض ها در ایران را بر عهده گرفت.

همزمان با صدور این بیانیه، اتحاد جمهوریخواهان ایران و سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت) دو گروه سیاسی خارج از ایران هم اعلام کرده اند از برگزاری راهپیمایی سکوت در 25 بهمن استقبال می کنند.

عیسی سحرخیز، روزنامه نگار زندانی در تهران هم به تازگی در دیدار با خانواده اش گفته است: "این راهپیمایی می تواند پیام مردم به حکومت برای پایان دیکتاتوری باشد."

جمعی از نمایندگان ادوار مجلس نیز با انتشار بیانیه ای به حمایت و پشتیبانی از نامه جمعی از زندانیان سیاسی و راهپیمایی روز 25 بهمن در اعتراض به حبس خانگی آقایان کروبی و موسوی و خانم رهنورد پرداخته، درخواست آزادی آنان به همراه کلیه زندانیان سیاسی را مطرح کردند.

جمعی از نیروهای جنبش سبز در تبریز و نیز در اهواز با صدور بیانیه ای، از تظاهرات اعتراضی 25 بهمن حمایت کردند.

این بیانیه ها و شمار زیاد دیگری از فراخوان ها که توسط گروه ها و افراد معترض صادر شد، بعد از فراخوان شورای هماهنگی راه سبز امید صادر شده است. هفته پیش این شورا که به میرحسین موسوی نزدیک است، از مردم دعوت کرد برای تغییر وضع موجود، روز سه شنبه به خیابان بیایند.

عفو بین الملل در بیانیه ای از مسوولان جمهوری اسلامی ایران خواست حق اعتراض مسالمت آمیز مردم ایران را برای برگزاری یک راهپیمایی در 25 بهمن، به رسمیت بشناسد.

بهار عربی-بهار ایرانی

چنانچه معترضان ایرانی موفق به رساندن نسیم بهار عربی به کشورشان شوند، به هر صورت ایران تفاوت هایی با کشورهای عربی شاهد انقلاب خواهد داشت.

بر خلاف ایران که در آن از 32 سال پیش و در پی انقلاب به رهبری آیت الله خمینی، اسلامگرایان حاکم شدند و در نهایت قدرت در دست جریان اصولگرا احتکار شد، در کشورهای عربی شاهد انقلاب، حکومت های دیکتاتوری حاکم بودند که اسلامگرایان را سرکوب می کردند. این تفاوت باعث می شود که در صورت تغییر در ایران سکولارها به قدرت برسند و نه اسلامگرایان. هم اکنون نیز اکثریت معترضان در ایران را نیروهای سکولار تشکیل می دهند. معترضانی هم که در ایران صبغه دینی دارند، به "روشنفکران دینی" مشهور هستند. این افراد به طور عمده اسلام سیاسی را آن گونه که در آموزه های رهبران جمهوری اسلامی مطرح است قبول ندارند و حاکمیت را مساله ای عقلانی و بشری می دانند.

از سوی دیگر در کشورهای عربی به دلیل دهه ها سرکوب اسلامگرایان، اکنون این طیف موفق شده به قدرت برسد؛ اگر چه خود همچون تجربه مصر، آغازگر و نیروی تاثیر گذار اصلی انقلاب نبود. با این وجود اسلامگرایان در اکثر کشورهای عربی شاهد تغییر، به دنبال مدل ایرانی حاکمیت نیستند و بیشتر به مدل ترکیه و نوع حاکمیت حزب عدالت و توسعه متمایل هستند؛ روشی که خود نزدیک به حاکمیت سکولارها است.

در بدو انقلاب اسلامی ایران، مهدی بازرگان رئیس دولت موقت و حزب متبوعش نهضت آزادی ایران، به گونه ای به دنبال چنین الگویی بودند. اما زور روحانیون سنتی بر آن ها چربید و بازرگان و یارانش از قدرت حذف و به تدریج به جبهه اپوزیسیون در ایران پیوستند .
دبی – العربیه.نت

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر